21 1. రాజు హృదయము పంటకాలువవలె
ప్రభుని అధీనములోనుండును.
దేవుడు దానిని తన ఇష్టము వచ్చినట్లు
త్రిప్పును.
2. ఎవని కార్యములు వానికి
ఉచితముగనే కన్పింపవచ్చును.
కాని మనుష్యుని ఉద్దేశములను
పరిశీలించి చూచువాడు ప్రభువు.
3. బలినర్పించిన దానికంటెగూడ అధికముగా
నీతి న్యాయములవలన ప్రభువు ప్రీతిచెందును.
4. గర్వపుచూపు, అహంకారపు హృదయము
దుష్టుల పాపములనవలెను.
5. జాగ్రత్తగా ఆలోచించి పనిచేసినచో
చాలలాభము కలుగును.
త్వరపడినచో ఫలితమబ్బదు.
6. అబద్ధములాడి సొమ్ము చేసికొనినచో లాభములేదు
అి్ట పనికి పూనుకొనువాడు
చావుకోరలలో చిక్కుకొనును
7. దుష్టులు న్యాయమును పాింపరు.
కనుక తమ దౌష్ట్యమువలన
తామే నాశనమగుదురు.
8. దుష్టుని మార్గము వక్రముగా ఉండును.
సత్పురుషుని పథము ఋజువుగా ఉండును.
9. గొణిగెడు భార్యతో ఇంిలో వసించుటకంటె
ఇంిమీద ఒక ప్రక్కన పడియుండుట మేలు.
10. దుర్మార్గునికెల్లపుడు
చెడును చేయవలెననియే కోరిక.
అతనికి తోడినరుని మీద దయపుట్టదు.
11. పొగరుబోతును శిక్షించినపుడు
సామాన్యునికికూడ బుద్ధివచ్చును.
బుద్ధిమంతుడు ఉపదేశమునుండి
జ్ఞానము నార్జించును.
12. దుష్టుల ఇండ్లలో ఏమి జరుగుచున్నదో
న్యాయమూర్తియైన ప్రభువునకు తెలియును.
ఆయన వారిని సర్వనాశనము చేయును.
13. పేదవాని మొరనాలకింపనివాడు
స్వయముగా మొరప్టిెనపుడు ఎవరును వినరు.
14. కోపపడిన వానికి చాటుగా బహుమానమిచ్చినచో
ఆ కోపమెల్ల చల్లారును.
ఒడిలోనుంచబడిన కానుక
మహాక్రోధమును శాంతపరచును.
15. న్యాయము జరిగినప్పుడు
సత్పురుషుడు సంతసించును
కాని దుష్టుడు నిరాశ చెందును.
16. వివేకమార్గమును విడనాడువాడు
మృతలోకమును చేరుకొనును.
17. సుఖప్రియులు దరిద్రులగుదురు.
మద్యమును విశిష్ట భోజనమును కోరుకొనువాడు
సంపన్నుడు కాలేడు.
18. ప్రభువు సజ్జనులను వదలి దుష్టులను శిక్షించును
ఋజువర్తనులను వదలి
మోసగాండ్రను దండించును
19. కోపముతో సణుగుకొను భార్యతో
కాపురము చేయుటకంటె
ఎడారిలో వసించుట మేలు.
20.బుద్ధిమంతులు ధనధాన్యములను
చేకూర్చుకొందురు.
మూర్ఖులు దుబారా ఖర్చులతో
సొమ్ము వ్యయము చేయుదురు.
21. దయను, సత్యమును పాించువానికి
దీర్ఘాయువు, పరులమన్నన, న్యాయము లభించును
22. బుద్ధిమంతుడు శత్రుసేనలు రక్షించు నగరమును
స్వాధీనము చేసికొని, వారికాశ్రయములైయున్న
ప్రాకారములను కూలద్రోయును.
23. నోినదుపులో పెట్టుకొనువాడు
ఆపదలనుండి తప్పించుకొనును.
24. పొగరుబోతునకు గర్వము,
తలబిరుసుతనము ఎక్కువ.
అతడు మిన్నింన అహంకారముతో తిరుగాడును.
25. సోమరిపోతు కోరికలే వానిని చంపివేయును.
అతడు కష్టించి పనిచేయుటకు అంగీకరింపడు.
26. దుర్మార్గుడు నిరతము
దురాశలలో మునిగి తేలుచుండును.
సత్పురుషుడు మాత్రము
ఉదారముగా ఇచ్చుచుండును.
27. దుష్టుడర్పించు బలిని
భగవంతుడు అసహ్యించుకొనును.
దుష్టవాంఛలతో అర్పించిన దానిని
చీదరించుకొనును.
28. కూటసాక్షి కూలిపోవును,
సత్యము పలుకువాని మాటలను
జనులు నమ్ముదురు.
29. దుర్మార్గుడు నటనచేసిగాని
జనులను నమ్మింపలేడు.
సత్పురుషునికి ఆత్మవిశ్వాసముండును.
30. దేవుడు అనుగ్రహించనిచో విజ్ఞానము, వివేకము,
హితోపదేశము ఎందుకును కొరగావు.
31. నరుడు గుఱ్ఱమును యుద్ధమునకు
సిద్ధము చేయవచ్చుగాక,
విజయము నొసగునది మాత్రము ప్రభువే.